2010. Takashi Suzuki

Takashi Suzuki komt in dit jaar met zijn serie sponsjes welke de naam “Bau” draagt, naar het Duitse woord voor bouwen. De cirkel komt weer bij elkaar als blijkt dat Suzuki student is geweest bij Thomas Ruff aan de kunstacademie te Düsseldorf welke zelf van 1977 tot 1985 student is geweest bij Bernd Becher aan de zelfde kunstacademie.

Takashi Suzuki:

CV
Geboren 1971 Kyoto.
Studeert aan het photography department, Art Institute of Boston.
Gast student bij Thomas Ruff aan de kunstacademie Düsseldorf.

Statement
Suzuki onderzoekt een nieuwe manier van naar fotografie kijken. Zelfs als fotografie bestaat als een methode om de wereld te interpreteren, geloofd hij dat wat een foto vastlegt anders is dan wat het menselijk oog ziet. Suzuki is meer geïnteresseerd in hoe een gefotografeerd onderwerp wordt geïnterpreteerd dan wat het eigenlijk is. Hij maakt foto’s die je het gevoel geven dat je iets anders ziet dan de persoon naast je.

Enkele voorbeelden van Suzuki’s werk

Serie Arca
Foto’s van schaduw van objecten.
Schaduw is een natuurlijk fenomeen. Zonder licht geen schaduw. Door fotografie te gebruiken wordt fenomeen substantie.

Serie Haut
Beelden van Ruggen, beeldvullend.
De rug is het grootste uniforme deel van het lichaam maar met eigen ogen niet zichtbaar dus blijft het onbekend. Door het te fotograferen en te bekijken krijgt het een nieuwe betekenis.

Serie Bau
Serie beelden van sculpturen van schuursponsjes.
Te onderzoeken hoeveel sculpturale vormen hij kan creëren door gebruik te maken van dit alledaagse voorwerp. (Het zijn er uiteindelijk 500 geworden!)

Conclusie:

Uit bovenstaande mag blijken dat het hedendaagse werk van Suzuki niet zo heel ver af staat van zijn voorgangers uit de Nieuwe Zakelijkheid, de Becher Schule en de Düsseldorfer Schule.
De Nieuwe Zakelijkheid begon met de emotieloze weergave van alledaagse voorwerpen, een lijn die de Becher’s duidelijk ook hebben gevolgd met het vastleggen van ingenieursbouw zonder enige emotie of met de woorden van Becher zelf; “Het object als anonieme sculptuur”.

Het werk van Goedicke is misschien wel de meest duidelijke opvolger in deze lijn hoewel Goedicke duidelijk meer aandacht voor kleur en licht heeft fotografeert hij ook alledaagse voorwerpen op een in eerste instantie blijkbaar afstandelijke wijze.

Ook Suzuki maakt in zijn serie Bau gebruik vaneen alledaags voorwerp, de schuurspons. Zelfs zijn uitspraak dat wat een foto vastlegt anders is dan wat het menselijk oog ziet staat dicht bij Becher’s uitspraak over het object als anonieme sculptuur.